Συνέντευξη του Νίκου Γόντικα, υποψήφιου περιφερειάρχη Πελοποννήσου με το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζει το ΚΚΕ, στην Κόρινθο 15 Απρίλη 2014, με θέμα: «Συμπεράσματα από την επαφή μας με τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς και τα εργοστάσια»
Κλιμάκια του ΚΚΕ και των συνδυασμών της Λαϊκής Συσπείρωσης, που στηρίζει το ΚΚΕ στην περιφέρεια και τους δήμους, ρίχνοντας ιδιαίτερο βάρος στην επαφή με τους εργαζόμενους στους τόπους δουλειάς, περιοδεύσαμε το προηγούμενο διάστημα, σε μία σειρά εργοστάσια, συναντηθήκαμε με εκπροσώπους των επιχειρήσεων, συνομιλήσαμε με τους εργαζόμενους. Γνώριμη για εμάς διαδικασία, αφού στις απεργίες, στα συλλαλητήρια, σε ανύποπτο χρόνο, δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ είναι στις πύλες των εργοστασίων, στον αγώνα για το δίκαιο των εργατών.
Ο φόβος και η τρομοκρατία που κυριαρχεί μέσα από τις πύλες των εργοστασίων, η ανασφάλεια για το αν θα έχουν αύριο δουλειά, ήταν το κυρίαρχο χαρακτηριστικό, η αγωνία των εργαζομένων. Μαζί βεβαίως με τους μεγάλους εκβιασμούς των εργοδοτών, για μειώσεις μισθών και επιδομάτων, για κατάργηση δικαιωμάτων όπως οι ΣΣΕ, τα ωράρια, οι απαράδεκτες συνθήκες δουλειάς, οι απλήρωτες υπερωρίες, η μη καταβολή των δεδουλευμένων. Ένα παράδειγμα αρκεί. Παντού σχεδόν έχουν καταργήσει τα διαλείμματα, δεν υπάρχουν ή δεν λειτουργούν τραπεζαρίες ή καντίνες. Οι εργάτες που κατασκευάζουν ή λειτουργούν υπερσύγχρονα εργοστάσια, όπως το εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας με φυσικό αέριο στη ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη που κατασκευάζει η ΤΕΡΝΑ, κολατσίζουν κατάχαμα στο χώμα, καθισμένοι σ’ ένα πεζούλι ή σ’ ένα τσιμεντόλιθο.
Εκεί στα εργοστάσια γίνεται φανερό ότι, οι θριαμβολογίες της κυβέρνησης για πλεόνασμα και για έξοδο στις αγορές, δεν αφορούν τους εργαζόμενους, γιατί γνωρίζουν ότι για τη στήριξη του κεφαλαίου πάνε και τα νέα δανεικά.
Γνωρίζουν ότι καπιταλιστικοί όμιλοι, επιχορηγούνται, αδειοδοτούνται και γιγαντώνονται, όπως για παράδειγμα η Motor Oil που πήρε άδεια επέκτασης για οκτώ νέες δεξαμενές, η Φουλγκόρ που εκσυγχρωνίζεται και με περίπου 150 εργάτες λιώνει 60.000 τόνους μέταλλο το χρόνο, όταν πριν 15 χρόνια έλιωνε 35.000 τόνους με 500 εργαζόμενους.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εγκλωβιστούν σε τρομοκρατικά διλλήματα και ψευτοδιλήμματα. Τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις δεν τα κλείνει το ΠΑΜΕ με τους αγώνες τους για δουλειά με δικαιώματα, για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, για υπεράσπιση κατακτήσεων. Τα κλείνει ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, τα κλείνουν οι καπιταλιστές, γιατί το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα.
- Μεταφέρουν την έδρα τους εκεί που βρίσκουν καλύτερες συνθήκες χρηματοδότησης και φορολογίας, όπως έκανε η ΒΙΟΧΑΛΚΟ
- Μεταφέρουν τα εργοστάσια τους εκεί που βρίσκουν φθηνότερα εργατικά χέρια, όπως έκανε η Coca – Cola. Όπως συνέβη πριν από λίγους μήνες με το εργοστάσιο της CARDBURY (πρώην ADAMS). Που αν και ήταν κερδοφόρα επιχείρηση μετέφερε την παραγωγή της στο εξωτερικό εξασφαλίζοντας ακόμα μεγαλύτερα κέρδη.
Παρόμοιες εξελίξεις έχουμε και στο εργοστάσιο της Γενικής Καλωδίων, όπου η παραγωγή έχει ουσιαστικά σταματήσει από τον Μάρτη και ενδέχεται να μεταφερθεί στη Ρουμανία, όπου θα εξασφαλίσει φθηνότερους εργάτες. Οι εργαζόμενοι που έχουν απομείνει, ζουν με το φόβο της ανεργίας, με την εργοδοτική τρομοκρατία. Παράδειγμα είναι οι δύο εκδικητικές απολύσεις μετά την απεργία στις 9 του Απρίλη σε εργαζόμενους που τόλμησαν και σήκωσαν το ανάστημά τους και με αξιοπρέπεια στάθηκαν έξω από την πύλη του εργοστασίου και απέργησαν. Υπάρχει ανάγκη να παραμερίσουν το εργοδοτικό σωματείο και να απαντήσουν οργανωμένα και ενωμένοι στην επίθεση της εργοδοσίας,
- Κλείνουν τα εργοστάσια επικαλούμενοι απώλεια κερδών όπως έγινε με την Pepsico – ΗΒΗ στο Λουτράκι ή άλλοι αλλάζουν κλάδο παραγωγής, για να εξασφαλίσουν μεγαλύτερη κερδοφορία.
Τα κλείνει η καπιταλιστική κρίση, γιατί για να έρθει η καπιταλιστική ανάκαμψη καταστρέφονται παραγωγικές δυνάμεις, μειώνεται η τιμή της εργατικής δύναμης. Καταστρέφεται και κεφάλαιο, καπιταλιστικοί όμιλοι συρρικνώνονται, συγχωνεύονται, εξαγοράζονται και άλλοι γιγαντώνονται.
Στον καπιταλισμό, η αστική τάξη, τα μονοπώλια, οι μεγάλες εταιρίες έχουν ισχυρούς ανταγωνισμούς συγκρούσεις που εκφράζονται με διάφορους τρόπους, σε όλους τους κλάδους της οικονομίας. Βέβαια ενώνονται απέναντι στην εργατική τάξη, στους λαούς, στην επίθεση στους μισθούς, στα μεροκάματα, στις εργασιακές σχέσεις, στα εργατικά δικαιώματα.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να υποκύψουν, να μην πάρουν θέση υπέρ του ενός ή του άλλου επιχειρηματικού ομίλου, όπως τους προτείνουν οι εργοδότες και το πολιτικό τους προσωπικό. Όπως τους καλεί ο κ. Τατούλης, Δήμαρχοι και υποψήφιοι Δήμαρχοι, συμβιβασμένοι εργατοπατέρες. Να τραβήξουν μπροστά, με μόνο γνώρισμα τα δικά τους συμφέροντα και δικαιώματα.
Όπως ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση του Καζίνο Λουτρακίου. Όπου έχουμε σύγκρουση οικονομικών συμφερόντων με άλλα Καζίνο, όπως με αυτό της Πάρνηθας που φημολογείται πως θα εγκατασταθεί στο Ελληνικό. Στους ανταγωνισμούς αυτούς πάντα χαμένοι είναι οι εργαζόμενοι, με περικοπές δικαιωμάτων και απολύσεις. Οι εργαζόμενοι του Καζίνο χρειάζεται να χαράξουν το δικό τους δρόμο. Χρειάζεται αγώνας για να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας, να μη χαθεί κανένα εργασιακό δικαίωμα, αλλά και να προστατευθεί η περιουσία του δήμου ως λαϊκή περιουσία.
Οι καπιταλιστές που μουρτζοκλαίνε τώρα με την κρίση, έχουν εξασφαλίσει και τα δισέγγονά τους την περίοδο της ανάκαμψης, που είχαν τρελά κέρδη και φυσικά δεν τα μοιράστηκαν με τους εργάτες, γιατί και τότε είχαμε μειώσεις μισθών και απολύσεις. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:
- Σήμερα στη ΛΑΝΤΙΣ εργάζονται περίπου 280 άτομα, όταν πριν από μερικά χρόνια δούλευαν 650. Οι απολύσεις έγιναν σε περίοδο καπιταλιστικής ανάπτυξης. Την περίοδο 2005 – 2006 η ΛΑΝΤΙΣ αύξησε τα καθαρά κέρδη της κατά 614%, κερδοφορία που αυξήθηκε ακόμη περισσότερο τον επόμενο χρόνο και συνεχίστηκε και μέσα στο 2008. Καλύπτει τις ανάγκες της με εργαζόμενους με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, τσακίζοντας το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία.
- Η ΦΟΥΛΓΚΟΡ έχει περίπου 150 εργαζόμενους, ενώ μέρος των εργασιών του εργοστασίου έχουν αναλάβει εργολάβοι, όπου κατά περιόδους έχουν απασχολήσει ακόμα και 150 εργαζόμενους. Μέχρι το 2007 υπήρχαν 570 εργαζόμενοι. Την περίοδο 2005 – 2006 αύξησε τα καθαρά της κέρδη κατά 232%.
Οι εργαζόμενοι ένα δρόμο έχουν προς το συμφέρων τους. Να οργανώσουν την πάλη τους, για να ανοίξει ο δρόμος, ώστε να κατακτήσουν τη δική τους εξουσία, που θα τους απαλλάξει οριστικά από το φόβο της απόλυσης και από την κακοπληρωμένη εργασία. Που θα έχει στο επίκεντρο τη κάλυψη των αναγκών των εργαζομένων και όχι τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Που θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής, θα σχεδιάζει κεντρικά την οικονομία με εργατικό έλεγχο. Γι αυτή την ανάπτυξη αξίζει και η μεγαλύτερη θυσία.
Όσο δεν γίνεται αυτό, ο λαός έχει ανάγκη από μια δυνατή εργατική αντιπολίτευση στο Δήμο, την Περιφέρεια, την Ευρωβουλή. Γι αυτό ψήφο στο ΚΚΕ παντού, για να δυσκολέψουμε να υλοποιηθούν μέτρα που ήδη έχουν παρθεί, να αποτρέψουμε άλλα που σχεδιάζουν, να απαιτήσουμε μέτρα ανακούφισης των ανέργων, των απολυμένων, των οικογενειών τους.
Να καταδικάσουμε τις δυνάμεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και των αναχωμάτων τους σε Δήμους και Περιφέρεια, που ενώ είναι ασυγκίνητοι μπροστά στα λαϊκά αιτήματα, δείχνουν μεγάλη ευαισθησία στα αιτήματα των επιχειρηματικών ομίλων. Αδειοδοτούν στους δήμους την επέκταση των αλυσίδων Σουπερ Μάρκετ και πολυκαταστημάτων, στην περιφέρεια τη δημιουργία μεγάλου εμπορικού κέντρου στην πρώην σωληνουργία Κορίνθου, ή την επέκταση της Motor oil, της Φουλγκόρ και αποθήκης χημικών στο Σουσάκι. Παίζουν και το ρόλο απευθείας εργοδότη και συμμετέχουν σε ΑΕ και κοινοπραξίες με καπιταλιστές για την προώθηση των συμφερόντων τους, εισπράττουν και μερίσματα, όπως τα 153 εκατομμύρια ευρώ που φαίνεται να πήρε ο δήμος Λουτρακίου τα τελευταία χρόνια από την κοινοπραξία του καζίνο.